Шахнозни анча вақт кузатиб юрганман. Бу уйланадиган бола уйланмоқчи бўлган қизини кўтини пойлаб юргани каби эмас албатта. Бирорта гап гапира олмаганим учун, гапиришга духим етмагани учун уни кузатардим. Шунчалик кузатардимки у ҳам мени кузатиб юрганимни билиши, керак бўлса “шу бола гапиришга уялаяпти, ўзим гапирвораймикан” деган фикр хаёлига келишига ҳам умид қилганман хатто. Кейинчалик танишиб гаплашиб кетганимиздан сўнг, ўша пайтларни эсласам хижолат тортадиган бўлдим. Ўзимга ўхшаган вазиятга тушганларни кўрсам ақл ўргата бошладим.
Хуллас
Шахнозга гапирган биринчи куним кеча еган овқатимдан ҳам яхшироқ эсимда.
Коллежда дарсдан чиқиб ортидан кетавердим. Ўзимда қанақадир куч топдим. Уни уйи
нисбатан чеккароқда, коллеждан анча узоқда эди. Бегона одам чеккадан кўрса
куладиган ҳолат юзага келганди. У сўнгги дугонаси билан хайрлашиб уйи томон кетарди.
Мен ортидан қадамимни тезлатардим. Тобора унга яқинлашаяпман. Кўчада ҳеч ким
йўқ. Лекин бирор нарса демайман. Ўзимни ўзим сўкиб кетаяпман. Юришга юриб
қўйдим, энди кетворсам бўлмайди. Агар бунақа ҳолатга тушишимни билганимда
умуман юрмаган бўлардим. У ҳам ичида “шунчалик ҳам бўласанми” деворган бўлса
керак. Хуллас “ҳой, менга қара” деб гапни бошлаганим эсимда. Аввалига игнор
бўлди, кейинчалик гапга-гап қўшилди. Уйини ёнига етганимда қадамимни
секинлатдим, у эса тезлатди. У уйига кириб кетиши мен эса сал ўтиб ҳудди
кўчадан ўтиб кетаётган одамдай туюлишим керак эди. Уйини ёнидан ўтаётганимда “уфф”
деган овозни эшитдим. Қарасам Шахноз эшикни ёнида турибди. Нима бўлганини
сўрасам, уйдагилари эшикни қулфлаб кетиб қолишганини айтди. Калит йўқ эмиш.
Кейин сухбатимизни кўчадан туриб давом эттирдик. Мен кўчада, у ўз ҳовлисида,
қулфланган уй эшиги олдида турибди. Бошида номига “кетинг” дегандай бўлдию
тезда фикридан қайтди. Обет вақти бўлган биз эса хали гаплашаяпмиз. Шунчаки
бўлар бўлмас гаплар. Ҳеч тугамайди мавзу ҳам. Ўшанда сезганман ҳеч нима ҳақида
ҳам одам шунчалик кўп гаплашиш мумкинлигини. Кейинчалик телефонда соатлаб
гаплашганмиз “ҳеч нима” ҳақида. Аслида бу севишганларни тили экан. Улар шунақа
гаплашишади.
Билмайман,
бир соат ўтдими ёки бир ярим соат узоқдан биттаси келаётганини кўрдим. Аввалига
эътибор бермадим, кейин билсам айнан биз томонга келаяпти. Юзи таниб бўладиган
даражага етганида билдимки бу унинг эгизак укаси. Унга қараб “уканг келаяпти”
дедим-у ўзим дарров келган йўлимдан давом этдим. Ўша пайт нима содир бўлганини
кўриб ҳалигача кулгим келади. Уни кейинчалик кўп марта юзига солиб, устидан
кулганман. Хуллас “уканг келаяпти” деб айтган вақтим у қўрқиб кетди ва ёнида
турган эшикни очиб югуриб кириб кетди. Аслида эшик ёпиқ бўлмаган экан. У мен
билан гаплашиб туриш учун уни қулфлигини айтган экан. Бу нарсаларни ўйлаб
уйимга қандай етиб борганимни билмайман. Эртароқ гапирсам бўлмасмиди унга. Униям кўнглида нимадир бўлган экан-ку.
Унга яхши
кўришимни кўп айтганман. Қанчалик яхши кўришим ҳақида ҳам. Ўша пайтлар интернет
етиб келмаган қишлоқларда яшаганим учун бўлса керак кўпроқ китоб ўқирдим.
Шоирбашара фэъл атворим билан унга китоблардагидек севги изхор қилардим. Бир
марта қанчалик яхши кўришимни тасвирлаш давомида унинг ўзига ўхшаб кетадиган
эгизак укаси ҳақида ҳам гапирганим эсимда.
- Сени шунчалик
яхши кўраманки, агар қиз бола бўлиб туғилганимда аниқ сени эгизак укангни
севган бўлардим, чунки у сени эгизагинг, бир-бирларингга ўхшаб кетасизлар.
Ўша пайт
бу гапни маъноси унга етиб бормаган бўлса керак. Мухими мени ақлли гап айтди
деб ўйлаган. Фикрлаши пастроқ, ёш қизни алдашдан осони йўқлигини билганман
шунда. Балки бу унчалик ҳам тўғри бўлмагандир лекин мен уни яхши кўрганман. У
ҳам мени яхши кўриши учун ўзимни қўлимдан келадиган услубда алдаганман.
Менимча,
бунинг учун дўзохга тушмасам керак.
Кейинги
ичганимда давомини ёзарман, ухлаб қолмасам.
Qachon ichasiz
ОтветитьУдалить